Na je pensioen weer aan het werk — Trouw

Na je pensioen weer aan het werk: dat zou makkelijker moeten zijn!

Ik ben 72 en nog steeds van waarde op de werkvloer, ontdekte Rob Joppe. Hij roept werkgevers op om meer ouderen deze kans te geven. Beide partijen hebben daarbij veel te winnen. Rob Joppe (72) werkt drie dagen per week als klusjesman via KlusHeeren.

Met de zomer wordt het stiller in huis bij veel ouderen. (Klein)kinderen gaan op vakantie en verenigingen sluiten voor een zomerstop. Sociaal isolement ligt op de loer. Wat mij betreft is de oplossing simpel. Geef mij en andere welwillende ouderen de kans om terug te keren op de werkvloer. Het is dé manier om als werkgever ook een bijdrage te leveren aan het oplossen van een maatschappelijk probleem.
Je sociale netwerk wordt kleiner naarmate je ouder wordt. Dat merk ik ook in mijn omgeving. Vrienden en kennissen vallen weg en in verbinding staan met jongere generaties gaat niet meer vanzelf. Dat we na onze pensioenleeftijd niet meer op de werkvloer komen, helpt hier ook niet bij. En dat simpelweg omdat je geen verplichting meer hebt om dagelijks onder de mensen te komen en collega’s van de ene op de andere dag niet meer ziet.

Weer ritme en regelmaat
Zelf wilde ik daarom de werkvloer weer op. Nu ik een aantal dagen in de week werk, heb ik weer regelmaat en ritme in mijn leven. Ik kom elke week onder de mensen, leg nieuwe contacten en hoor andere ideeën en perspectieven dan die van mijn eigen generatie. En het geeft me meer eigenwaarde.
Vroeger ontleende ik mijn identiteit aan mijn beroep, passie en deskundigheid. Ga je met pensioen, dan houdt dat op. Nu krijg ik die identiteit door te werken weer gedeeltelijk terug en dat is heel fijn. Daarnaast ervaar ik het plezier werkzaamheden te verrichten die ik vroeger met passie deed, in het besef dat je mee bouwt aan de maatschappij. Ik ben daar ook trots op: ik ben 72 en nog steeds van waarde op de werkvloer!

Bak aan ervaring
Dat moet werkgevers ook een goed gevoel kunnen geven. Door pensionado’s aan te nemen leveren zij een bijdrage aan een rijker en socialer leven voor ouderen, en daar is grote behoefte aan.
Nu wordt er op de werkvloer al meer ruimte gemaakt voor pensionado’s. Dat is hartstikke mooi en precies wat we moeten stimuleren, maar ik erger me wel aan de beeldvorming. Te vaak worden terugkerende gepensioneerden gezien als vulmiddel voor de gaten in de roosters. Dat snap ik, er zijn veel handen te kort in allerlei sectoren. Maar de waarde die we meebrengen, daar wordt overheen gekeken.
De pensioenleeftijd is geen houdbaarheidsdatum. Alsof je bij verstrijken ervan niets meer waard bent. We brengen juist een bak ervaring mee en zelfsturend vermogen. En dat werken sociaal isolement van ouderen tegengaat, lijkt veel werkgevers te ontgaan. Maak dat nu eens de motivatie om gepensioneerden aan te nemen die graag aan het werk gaan. Natuurlijk zijn niet alle werkzaamheden even geschikt. Denk aan zwaar werk of sterk gespecialiseerde banen. Maar wat mij betreft blijft er genoeg over: technische dienst, onderhoudswerk, klantenservice, horeca, recepties, noem maar op.

“De pensioenleeftijd is geen houdbaarheidsdatum waarna je niets meer waard bent.”

Andere werkvormen
Uiteraard staat ook niet elke senior te springen om weer aan het werk te gaan. Dat hoeft ook niet. Maar dat heeft wellicht ook te maken met het beeld dat ouderen zelf hebben van werk. Ze denken aan vaste contracten, banen van negen tot vijf, weinig flexibiliteit of eigen zeggenschap.
Toch weet ik uit ervaring dat het zo niet hoeft te zijn. Er zijn andere werkvormen. Met enkele aanpassingen kunnen werkgevers en gepensioneerden een goede balans vinden.
Mijn oproep aan werkgevers is dan ook: kijk eens met een andere bril naar ouderen. Zie ons niet alleen als nood- of tijdelijke oplossing, maar neem ons bewust aan als nieuwe krachten. Want dat zijn we: een kracht. Ons aannemen heeft ook maatschappelijke waarde; als werkgever draag je bij aan het fysiek én mentaal welbevinden van ouderen. Zo gaan we gezamenlijk de eenzaamheid tegen.
Dat het ook bijdraagt aan oplossingen voor het personeelstekort, is een mooie bijvangst. Een grotere win-win kan ik me niet voorstellen.


Lees het hele artikel >